Ο Σάκης Ρουβάς αποκάλυψε τη δυσάρεστη εμπειρία του από τα σχολικά χρόνια, τότε που «δεν μιλούσε κανείς για δυσλεξία» και που οι μαθησιακές δυσκολίες τιμωρούντο.
Κάποιες φορές νιώθουμε πως τίποτα δεν εξελίσσεται στην κοινωνία μας, πως κάνουμε μόνο βήματα προς τα πίσω, ποτέ μπροστά, όμως δηλώσεις όπως εκείνες του Σάκη Ρουβά μάς υπενθυμίζουν πως κάτι αλλάζει, έστω και με πιο αργούς ρυθμούς από όσο θα θέλαμε ή θα έπρεπε.
Ο ποπ σταρ σε νέα συνέντευξή του στην Καθημερινή μίλησε ανοιχτά για τα δύσκολα σχολικά χρόνια του, όταν οι δυσλεκτικοί μαθητές τιμωρούντο με ξύλο και «τράβηγμα της φαβορίτας». Όταν οι μαθητές με μαθησιακά προβλήματα, αντί για μια πρώιμη και γόνιμη παρέμβαση, εισέπρατταν την απομόνωση από τους συμμαθητές τους και τις τιμωρίες των δασκάλων τους. Και όλα αυτά δεν συνέβαιναν πριν από εκατό χρόνια, αλλά σε δεκαετίες που πολλοί από εμάς επίσης ζήσαμε ως μαθητές.
«Μικρός ήθελα να γίνω αστροναύτης, αλήθεια σας λέω, αλλά αν δεν είσαι άριστος μαθητής, αστροναύτης δεν γίνεσαι» είπε ο Ρουβάς, προσθέτοντας: «Εγώ ήμουν βαριά δυσλεκτικός. Τότε δεν μιλούσε κανείς για δυσλεξία και έπεφτε πολύ ξύλο. Ξύλο με χάρακα μέχρι την Στ’ Δημοτικού. Πιο οδυνηρό ήταν το τράβηγμα του δασκάλου από τη φαβορίτα».
Στη συνέχεια ο Ρουβάς σχολίασε την αντιφατική αποδοχή του από τον κόσμο – το γεγονός, για παράδειγμα, ότι κάποιοι επικεντρώνονται σε στίχους όπως «θα σου κάνω μακαρόνια με κιμά για να φας». Σε αυτό το σημείο έκανε ένα σχόλιο που ταιριάζει σε πολλές περιστάσεις: «Καθένας βλέπει αυτό που θέλει να δει και να συντονιστεί». Συνέχισε μεταφέροντάς μας, νοερά, στη δεκαετία του ‘90 και τις «Ρουβίτσες»: «Διάβαζα στα περιοδικά ότι ήμουν ένας κομήτης που μας δείχνει το γυμνασμένο του σώμα κτλ. Τότε υπήρχε ένα έντονο δίπολο. Είχα τα κοριτσάκια που ούρλιαζαν και έσκιζαν τα ρούχα τους, είχα όμως και τα αγόρια που μου πετούσαν πέτρες και ξυράφια, όπως συνέβη σε συναυλία στα Βοτσαλάκια στον Πειραιά».
Δείτε ένα σχετικό ρεπορτάζ:
